Mirjam en Anna over de vrouwen en meiden van Gorecht
Tegenover mij zitten twee Gorechters in hart en nieren. Mama Mirjam en dochter Anna. Ze zijn goedlachs, vertellen gemakkelijk en hebben een duidelijke mening over meiden-voetbal bij onze club.
Door: Martin de Bruijn - september 2021
"Mirjam Duzink, van juni 1973, geboren stadse (opgegroeid aan de Oosterhoogebrug), woont al lang in Haren, vooral omdat vader Pieter niet kon wennen aan de stadse drukte. Haren, op fietsafstand van Stad, bleek een mooi compromis. Ze komt nog regelmatig in de stad, vooral voor het shoppen en familiebezoek. Uitgaan deed ze minder vaak dan dat ze had gewild. Maar dat had met sport te maken. Haar sportverleden blijkt een verrassing: van haar zesde jaar tot haar tweeentwintigste heeft ze zeer intensief geturnd, echt vier avonden in de week en in de weekends vaak wedstrijden. In haar turnbond heeft ze het zelfs tot Nederlands kampioen geschopt. Ze bewaart nog turnleertjes met het bloed van vroeger er nog aan. De brug met ongelijke leggers, voor menig jongen een soort martelwerktuig, was haar sterkste instrument. Een liesblessure maakte een abrupt einde aan die lange turnepisode. Nu loopt ze soms nog hard: oortjes in, muziek op en gaan...
Anna Steenbergen - haar dochter - is geboren in februari 2004 in het ziekenhuis in Groningen, maar is Harense in hart en nieren. Ze zegt het lachend, met zo’n bekende Harense “r”. Ze ging naar school op de Mikkelhorst (Het Moziëk), een leuke school volgens haar. Aanvankelijk zat ze ook op turnen, maar na een toernooi in de sporthal De BAM suggereerde mama Mirjam voorzichtig of ze niet liever een andere sport zou willen doen. Dat beaamde Anna met: 'Ja voetballen!' en werd op haar zesde F-je bij de v.v. Gorecht. Aanvankelijk tussen de jongens. Dat ging best. Het was ook bekend terrein, want vaak had ze al langs de lijn gestaan bij broer Bart. Op haar veertiende is ze overgestapt naar een meidenteam. Haar niveau ging weliswaar naar beneden, maar het werd zes keer zo gezellig. Met 5-0 verliezen en toch, vrij snel, na afloop een goede sfeer. Ze is centrale verdediger, aanvoerster. Ze geeft in het veld graag duidelijke aanwijzingen.
Mirjam heb ik leren kennen, omdat ze mij bij de schoonmaakploeg trok. Op maandagochtend proberen we de keuken, de kantine en kleedkamers van de club onder haar leiding weer spic en span te krijgen. Ze maakt het daarbij ook gezellig. Ze is jaren actief geweest bij de jeugdvoetbaldagen in de voorjaars- en herfstvakanties en is langs de lijn bij Anna’s team een soort praatpaal: ze ziet het, als er iets is met een van de meiden en begint daar dan ook over, later, na de wedstrijd.
Ze heeft een nieuwe studie opgepakt: maatschappelijk verzorgende wordt ze. Aan het bed bij ouderen, dat is helemaal haar ding. Anna is net klaar op het Gomaruscollege en begint ook met haar studie: sociaal-juridische dienstverlening aan de Hanzehogeschool.
Over het meidenvoetbal bij v.v. Gorecht hebben beiden een uitgesproken mening: hartstikke gezellig, maar er moet doorgepakt worden om de nieuwe lichting een echte voetbalkans te geven. Dat zal voor oudgedienden wennen zijn, maar is goed voor de meiden en voor v.v. Gorecht!
